Gisteravond werd in Addis gevierd dat ‘het ware Kruis’ in Ethiopië gevonden is. Men gelooft dat een priester of monnik met rook van zijn kampvuur door God naar de plek werd geleid waar het kruis, waar Jezus aan gestorven is, achter gebleven was.
Vorige week stonden er mannen aan de deur om geld in te zamelen voor een buurtkruis. Ik snapte niet wat ze wilde maar als Abeba (onze hulp) zegt dat ik geld moet geven doe ik dat altijd braaf.
Gister toen ik thuis kwam van mijn werk kon ik niet meer met m’n kever de straat in komen. Een grote tent stond in de weg. En tegenover de tent stond een heel groot bouwwerk met een kruis op de top. Het bouwwerk was versierd met gras, bloemen en de Ethiopische vlag. De straten om mijn huis zijn van het type onregelmatige kinderkopjes, gelukkig was er een jongen uit de buurt die me via een alternatieve route naar huis heeft geleid.
Ik had nog een hoop werk te doen en negeerde de eerste oproepen om naar het buurtfeest te komen. Maar na een tijdje werd mijn nieuwsgierigheid te groot. Ik schoof aan toen de priester aan het laatste deel van zijn ritueel bezig was. Vervolgens kwam het eten te voorschijn. We hebben met de hele buurt geget
en, eerst de ouderen en als laatste de jongeren en kinderen. Vlees, bier, lokale honing wijn, geroosterd schaap… Het was echt geweldig! Er werd voorgelezen hoeveel iedereen gedoneerd had en er werden enveloppen met geld overhandigd aan de mensen in de buurt die ziek en/of arm zijn. Daarna werd door de buurtcommissie een nieuwe regeling voorgesteld waarin iedereen maandelijks één birr (€ 0,10) doneert om de armen en zieken uit de buurt te helpen.
Abeba vertelde aan iedereen die het horen wilde dat ik haar dochter ben en als mensen het lachend aan mij kwamen vertellen, heb ik haar verhaal beaamd. Na het eten en de nieuwe buurtafspraken werd het vuur aangestoken. Een groep mensen kreeg takkenbossen die in een vuurtje gingen. Al dansend om het kruis heeft de priester eerst het vuur aangemaakt en vervolgens hielpen we allemaal mee. Het dansen en zingen ging nog lang door en toen ik rond middernacht naar het vliegveld ging was er niets meer over van ons buurtkruis. Ons kruis is niet voor de eeuwigheid bewaard, maar tijdens het branden van het kruis ben ik bij de buurtvereniging gaan horen en gaat mijn Ethiopische middenklasse wijk voor haar eigen armen zorgen.
Marieke